Olympische spelen voor designers

Sinds 1924 heeft elke editie van de Olympische Spelen zijn eigen design. We schreven er over in deze column. Dit zijn nog een paar toonaangevende ontwerpen - met hun verhaal.

Japan 1964: één uur

Kamekura Yusaku's logo voor de Olympische Spelen van Tokio 1964 is een toonbeeld van minimalistisch design. Een grote, opvallende rode cirkel en de gouden Olympische ringen springen eruit tegen de witte achtergrond. "Tokio 1964" staat er in vetgedrukte, gouden letters zonder schreef. Strak en simpel. Het coolste deel? Kamekura beweerde dat hij dit iconische logo in slechts één uur ontwierp. Dit design zette niet alleen een nieuwe norm voor de branding van grote evenementen, maar beïnvloedde ook de vormgeving van sportevenementen over de hele wereld. Echt een staaltje van genialiteit, snel uitgevoerd.

Mexico 1968: kunst

Lance Wyman's ontwerp is echt een kind van zijn tijd. De kleuren en vormen halen inspiratie uit de Mexicaanse volkskunst, maar ook uit de op-art die toen populair was. Een stroming gekenmerkt door sterke licht-donker contrasten, vibrerende kleuren en composities die tijdens het kijken lijken te gaan bewegen. Het resultaat? Een logo dat zowel lokaal geworteld is als internationaal aanspreekt. De overlapping van de '68' met de Olympische ringen is slim en maakt het meteen herkenbaar. Een meesterwerk.

Munchen 1972: pictogrammen

Otl Aicher’s ontwerp is een toonbeeld van Duitse precisie. Het strakke, abstracte zonmotief weerspiegelt de modernistische stijl van die tijd en staat voor hoop. Aicher introduceerde ook een uitgebreid systeem van pictogrammen voor de Spelen, wat de weg plaveide voor toekomstige evenementen. Dit logo en de geassocieerde ontwerpen zijn bekend voor hun invloed op de visuele communicatie binnen de sport. Deze Spelen werden overschaduwd door de tragische gijzeling. Het logo staat voor hoop, maar de Spelen zelf laten een bittere nasmaak achter.

Los Angeles 1984: stars and stripes

Het logo voor de Olympische Spelen van 1984 in Los Angeles, ontworpen door Deborah Sussman, kenmerkt zich door het moedige gebruik van de sterren-en-strepen motief, dat de uitbundigheid en commerciële geest van de jaren '80 in Amerika vangt. Het was helder, dapper en vol zelfvertrouwen - net als de stad zelf. Het logo van LA '84 is niet alleen opvallend, het was ook onderdeel van een grotere branding die Californië en zijn levensstijl op de kaart zette.

Londen 2012: van TV naar smartphone

Het logo van de Olympische Spelen van 2012 in Londen werd gecreëerd door Wolff Olins. Dit was de eerste keer dat de Olympische Spelen plaatsvonden in het smartphone-tijdperk, en dat veranderde alles. Het logo moest niet alleen opvallen, maar ook werken op kleine schermen en in snelle, digitale feeds. Dus gingen ze voor iets super gedurfd: scherpe hoeken, felle kleuren en een ontwerp dat je van afstand zou herkennen - of het nu op een billboard was of op je telefoon.

Het ontwerp werd met gemengde gevoelens ontvangen, variërend van scherpe kritiek tot bewondering voor zijn unieke en energieke stijl. Mooi of niet - het heeft een discussie op gang gebracht over wat Olympische branding kan en zou moeten zijn.